Van Skottevik naar Moi

Zeven uur......kan niet meer slapen. Dan Gizmo maar wat beginnen te treiteren, want die slaapt nog........en dat is normaal ook niet zijn gewoonte.
Maar die heeft natuurlijk niet veel nodig om klaar wakker te zijn.
Das normaal bij mij wel even anders....en toch zeker op een werkdag. Maar daar moet ik nog even niet aan denken !
Dus na een paar duwkes tegen hem is die ook niet meer te houden en wil hij verder spelen.
Dan maar opgestaan om een wandelingske te gaan doen.

De paden die we gisteren niet gedaan hebben eens gaan verkennen.
We hebben deze keer geen rare toeren uitgehaald. We zijn niet van de officiële paden afgeweken.

Gizmo had alleen op een gegeven moment last van een overmoedige meeuw.

Ik had al een tijdje in de gaten dat er een meeuw ons constant volgde waar we wandelden. En had ook het gevoel dat het beest ook af en toe wat dichter bij vloog.

Jaja....plots....net toen Gizmo voor mij liep, en ik het juist goed kon zien, dook de meeuw naar onder, en vloog rakelings langs Gizmo zijn achterste.

Hij had de vogel niet zien aankomen, maar had natuurlijk wel de zucht gevoeld toen hij voorbij “sjeesde”.

Met zijne staart tussen zijn benen is hij de eerste minuten niet ver meer van mij vandaan gegaan haha.

En elke meeuw die hij nadien nog maar in de verte ziet krijgt al een waarschuwing van hem door luid te blaffen.

Een drie kwartier hebben we gewandeld.

Toen ik terug in de camper kwam wou ik al stillekes wat verder typen aan mijn tekst. Ik dacht dat Liesje nog sliep, maar dat was verkeerd gedacht.

Want ze zei: “als je wil mag je al koffie maken zulle, dan sta ik subiet wel op”.

Oke, dus daar aan begonnen.

Zoveel te vlugger we ontbeten hebben, zo veel te vlugger kunnen we terug de baan op.

Want rijden van het ene punt naar het andere doe ik nog altijd het liefste.

Ons doel voor vandaag is de vuurtoren van Lindeness.

 

Het duurde even voordat we hem gevonden hadden. Want onze gps heeft niet de allernieuwste kaarten in zijn geheugen, en dan waren er nog veel nieuwe wegen daar in rond bijgekomen...enne ook wegen verdwenen.

Maar na een tijdje vonden we toch de juiste route, en tegen 13u waren we gearriveerd.

Het was een rotsengebied, maar wel mooi met prachtige verrezichten.

 

Het weder was wel niet zo optimaal, maar het was droog en niet koud.

De vorige dagen waren we teveel verwend door de zon. En dat is normaal in deze contreien niet normaal.

De parking aan de vuurtoren is gekend door campenaars. Want je mag er gratis parkeren en overnachten. Voorzieningen zijn er wel niet, maar als je je daar op voorziet kan het geen probleem zijn.

 

Om in het gebied van de vuurtoren te gaan wandelen, en zeker om hem te beklimmen moet je wel inkom betalen. Maar de prijs viel mee, 50 kronen per persoon, is ongeveer 7 euro de man.

Maar het waren weeral trappen.

Eerst trappen om op de berg te geraken waar de vuurtoren stond, en dan weer trappen in de vuurtoren zelf. Dus weer puffen.

Maar het zicht in de toren deed dat vergeten !

In de toren moesten we wel om beurten naar boven omdat hondjes niet mochten binnen gaan.

Het zou toch niet gegaan hebben, want de trap in de toren was zo goed als verticaal met hele kleine treden.

Toen nog wat in de buurt rond gewandeld, en Gizmo en ik nog een paar andere bergjes beklommen.
Met Gizmo ne andere berg beklommen
Liesje had wat last van haar knie en rug en wou zich niet meer bezeren om het de volgende dagen niet te hoeven bekopen.
Eens terug in de camper een goede tas koffie met een koekske.

Het was de planning om normaal hier te blijven slapen, maar het was nog vroeg( half vijf).

En we zijn de kaart verder aan het bekijken geweest, en samen beslist om nog wat verder te rijden.

De eerste mooie plaats die we gingen tegen komen na een half uurtje rijden gingen we inpalmen.

Maar dat half uur is wat langer geworden. Want tegen 18u stopten we aan een mooi wit kerkje in Moi.

We moesten toch nog eens geslapen hebben aan een wit kerkje hé. Dat doen we normaal bij elke tocht in Noorwegen enkele malen.

Toen spaghetti gemaakt, lekker doucheke gepakt.........en dan zijn we aan de tijd dat ik dit getypt heb.

De plannen tijdens het eten waren om nog een klein wandelingske te doen, maar het weder laat het niet toe.

Het is al een goed half uurtje aan het regen en het is ook fris geworden.

Dus dat gaat gewoon een glaske wijn worden en een spelleke kaart.

Vandaag hebben we wel regelmatig een fikse bui gehad. Maar we hadden er niet echt last van, want het was telkens als we in de camper zaten.

Ik dacht dat ik gisteren nog gezien had op het internet dat ze de volgende dagen terug droog weer gaven.

Dat moeten we dan afwachten hé.
Tot later...