Dag 10: Zondag 31 mei De Wildernisroute (Vildmarksvägen)

Deze morgen heel stilletjes opgestaan omstreeks 7u. Gizmo ook stillekes naar onder laten kruipen, mijn kleren aangedaan, en zonder Gizmo zijn leiband te laten rammelen de deur van de camper vlug open gedaan en allebei buiten gesprongen.

Het was met momenten droog dus moesten we van profiteren. Gisteren hebben we trouwens de eerste volledig droge dag gehad !

Gisteravond hebben we nog wat foto'tjes genomen van de camping waar we stonden.

Waarom zou je zeggen zo stilletjes buiten glippen van de Gizmo alleen ?

Wel, Gizmo en ik gingen nog eens onder ons tweetjes een wandelingske doen....zonder dat klein gespuis Daffy erbij.

Daffy luistert wel redelijk goed, maar je moet hem toch verschillende keren roepen als hij een andere hond ziet. En hij denkt dat 'm niets kan gebeuren. Is het ne Chiwawa of ne pitbull...hij gaat over naartoe. En dat kan hem nog wel eens duur te staan komen.

Dus los lopen is er niet echt bij, of het moet een groot open terrein zijn waar je om je heen kunt kijken dat er geen gevaar is van andere honden.

En Gizmo daarentegen....die luistert perfect. Hij zou ook wel eens naar een andere hond willen gaan kijken, maar één klik van mij en hij weet dat hij naast me moet blijven.

En met Daffy erbij laat de Gizmo zich ook opjutten, en luistert hij ook niet zo goed.

Dus het was nog eens zoals vorig jaar.....enkel de twee grote jongens samen wandelen....Yiehaa.

Maar toen we terug kwamen sprong Daffy letterlijk recht in Gizmo zijn nek toen ik de deur van de camper open trok. Gizmo kreeg het te verduren van honderden lekjes.

Van “ik heb je gemist”....”waarom mocht ik niet mee?”

En op mij was de kleine ook lastig. Hij wou niets van me hebben van de ontbijttafel.....hij was koppig haha.

Vandaag stond de overtocht van Stekenjokk op het programma.

 De Vildmarksvägen of Wildernisroute vertaald.

Maar het weer zag er niet al te best uit. Regelmatig stevige buien. En volgens het weerbericht zag het er voor vandaag en morgen ook niet al te best uit.

Maar de route was prachtig. Gelukkig hadden we nog droge momenten met een waterzonnetje zodat we toch wat foto's konden nemen.

Maar eigenlijk is het nog wat vroeg op het seizoen om deze oversteek te doen, er zijn nog heel weinig brakjes open langs de weg. Bijvoorbeeld waar je souvenirs kunt kopen, of waar je van die lekkere gerookte vis kunt vinden. Neen, die waren vandaag nog allemaal dicht.

Tja, we hadden het weer tegen....het was zondag, en op zondag werkt een Zweed niet graag + het was nog maar de tweede dag dat de route open was dit jaar.

Onze eerste stop was bij een Samikerkje, maar spijtig genoeg hebben we alleen foto's kunnen nemen van de buitenkant. 

Normaal kan je in een cafétje dat er vlak tegenover ligt een sleutel gaan halen om de binnenkant ook te kunnen zien. Maar er was helemaal niemand aanwezig op het domein. En het regende ook pijpestelen.

Dan de weg verder gezet langs half bevroren meren, honderden kleine stroompjes waar het water overvloed zijn weg zocht naar onder.

Zo kwamen we aan het punt waar de slagboom enkel open staat van ergens in juni tot oktober. En voor dit jaar was deze slagboom geopend vanaf gisteren.

Vanaf hier was het ook een verharde weg, dus een gemiddelde van 25km/u was een ideale snelheid. Zo heb je geen steenslag tegen de onderkant van je camper + je kan rustig met je raam open rijden en het sneeuwlandschap bewonderen. Gelukkig hebben we op deze hoogte niet veel regen meer gezien. We waren dan ook al boven de 600 meter.

En de sneeuw langs de kant werd ook steeds hoger.

 Regelmatig reden we door een gang met links en rechts een muur van 1, 2, 3, 4 tot 5 METER hoog.

Enkele keren zijn we uitgestapt om een foto te nemen, maar het was barkoud. 

De thermometer gaf 2 graden aan, maar er was een scherpe wind die de gevoelstemperatuur een heel stuk lager deed zakken. De hoogte dat we daar zaten was er dan ook naar.... 876 meter !

Ongeveer een 40km lang is de route die afgebakend wordt met de slagbomen. Halverwege ga je de grens over met Lapland.

Lapland zelf zal meer geld hebben dan Zweeds Lapland denk ik. Als je de grens oversteekt is de road plots mooi belegd met asfalt, dat rijd een stuk zaliger.

Onderweg kom je ook nog de trappenwaterval tegen. Maar weer door zware regenval op het moment dat we daar aankwamen zijn we niet kunnen uitstappen, en hebben foto's genomen vanuit de camper.

Conclusie: de route is prachtig, maar zou natuurlijk nog mooier zijn met wat meer zonnestralen en minder regen. Maar dat heb je spijtig genoeg nog niet zelf te regelen.

Het voordeel is wel wanneer je de route zo vroeg op het seizoen doet als wij, dat je heel weinig ander verkeer tegenkomt. Op die goede 40km over Stekenjokk zijn we misschien tien andere voertuigen tegengekomen, waarvan één andere camper.

Naar het schijnt is het hier in de zomer serieus druk. De sneeuw is dan ook wel een heel deel minder, je zal veel meer open plaatsen vinden waar het niet wit is.  Maar de hoge sneeuwpunten langs de weg blijven zo goed als bestaan. Dat is de eeuwige sneeuw die daar blijft liggen.

En op sommige stroken van de route is het niet zo simpel om te kruisen. En je moet je verstand er goed bij houden dat je niet teveel langs de kant gaat, want je zakt zo weg.

Wij konden nu praktisch altijd in het midden van de weg rijden, en stoppen waar we zin hadden. Een aantal keer gewoon midden op de baan...er was toch kilometers in de verte geen andere auto te zien.

We hadden een camping zien staan in de boek iets voorbij Stekenjokk, maar bij aankomst was die niet veel soeps. En het regende toch, dus we reden maar verder de Vildmarksvägen verder naar onder.

Zo zijn we nu in Vilhelmina terecht gekomen op een camping in Saiva.

Morgen verder richting Gävle. En verder weten we nog niet haha. 

Nog vlug een planneke hoe de route nu al gegaan is.

 

De Cijfers

Vertrek: 9u30

Weer vertrek: 7° regen

Kilometers:252 km

Gereden tijd:5u20

Gemiddelde snelheid: 47 km/u

Gemiddeld verbruik: 9,9 L

Aankomst: 16u45

Weer aankomst: 10° regen

Dag 9: Zaterdag 30 mei Dorotea(Zweden) – Gäddede(Zweden)

Om 7u30 wakker geworden met het zonnetje. Vandaag zou het droog blijven, en de temperatuur zou een beetje omhoog gaan. Ben benieuwd.

Tegen 9u45 vertrokken we naar het meest noordelijke punt dat we dit jaar zouden bereiken, 65° Noord.

We gingen links langs de Wildernisroute tot iets voor Gäddede naar de waterval Hällingsafallet. Omdat het hoogste deel van de route de eerste dagen niet zou open gaan gingen we niet verder noordelijk. Vandaar uit gingen we Noorwegen in trekken.

MAAR....hier straks meer over !!!

Hällingsafallet is PRACHTIG, echt waar, nooit zo'n grote, brede waterval gezien. En we hebben er toch al wat gezien de laatste jaren hier in Scandinavië.

Dit is geen gedownloade foto, maar echt zelf genomen

Je moet natuurlijk ook het geluk hebben dat op het moment wanneer je naast het naar onder donderend water staat, dat de zon net achter de wolken te voor schijn komt.

En dan......zie je de mooiste regenboGEN die je ooit gezien hebt !

Echt, je ziet dan meerdere regenbogen in de nevel opduiken. Net alsof er verschillende felle gekleurde spots op de nevel gericht is. Wondermooi !!!

Ik raad zeker iedereen aan om dit ooit met eigen ogen te komen bewonderen.

De wandeling van de parking naar de waterval zelf stelt niets voor. Ze is zelfs geschikt voor rolstoelpatiënten, dus dat betekend al genoeg, niet.

Na enkele minuten wandelen over en verhard pad, en mooi aangelegde houten vloeren ben je er al.

wandelen over de plaats waar het water de diepte in stort

Langs verschillende uitkijkpunten kun je foto's nemen. Je wandelt zelfs over een brug waar onder je het water naar onder stort. Maar je hoeft geen schrikt te hebben, alles is serieus beveiligd en stevig verankerd. Alles is ook nog eens afgespannen met draad. Dus door het houten regelingen kan ook geen kindje of hond zijn hoofd doorsteken.

Zo vroeg op het seizoen waren we er helemaal alleen. Dus we moesten een beetje rondkijken dat we niet verrast werden door een beer. Want dit was het berengebied van Zweden. Als je er één zou spotten, dan had je hier het meeste kans !

En omdat er zo weinig andere beweging was van toeristen, zou het wel kunnen dat ze zich niet zo ver hier vandaan zouden schuil houden.

Dus de rit is zeker de moeite.

Ik moet enkel de opmerking maken dat de route er naartoe niet over asfalt gaat. Wij waren dus langs links de Wildernisroute opgereden. En op een gegeven moment kwamen we een bordje tegen met “Hällingsafallet 30km”. Dus wij daarin.....

Bleek dat het echt 30km was over verharde ondergrond. En met de regen van de laatste dagen stonden er overal kleine en grote plassen met water. Dus 30km slalommen tussen de putten om de camper niet teveel laten rammelen.

Prachtige vergezichten, juist postkaarten

Ik kan begrijpen dat iemand die geen enkel krasje op zijn camper wil, na enkele honderden meters zich omdraait ! Maar als je er niet tegenop ziet om 30 km tegen 25km/u te rijden, dan wordt je beloont met een zicht op een héél prachtige waterval.

Wat je ook kan doen is de weg nemen langs de andere zijde, dus vertrekken vanuit Gäddede. Dan is de verharde weg maar 21km. En langs deze zijde zijn er ook minder putten in de weg, daar kan je gemiddeld 35km/u doen.

Deze weg hebben we genomen toen we vertrokken aan de waterval, want we moesten naar de camping op Gäddede.

Rond 14u waren we op de camping.

Mooie plaats waar er nog verschillende campers stonden. Tja, je hebt hier ook heel weinig keuze, dus de campers die al rond rijden moeten zo goed als zeker hier overnachten.....of ze moeten volledig “wild” gaan slapen.

MAAR nu komt het !!!

Op de receptie stond een vriendelijke dame die ook goed haar Engels sprak.

Ze vroeg hoelang we wilden blijven. “Eén nacht” zeiden we.

“En dan, naar waar gaat de route verder ?”

We legden uit dat we verder naar Noorwegen trokken omdat de Wildernisroute verderop nog niet open was.

En ze begon al met haar hoofd te schudden. “De route is vandaag open gegaan !” zei ze.

Hoe kan dat ???

De laatste dagen hadden we via verschillende wegen gepolst hoe het zat met de route. Nergens kregen we de info dat de route eerdaags zou kunnen open gaan. Ze zou zelfs veel later dan andere jaren open gaan ?!?

Mevrouw legde ons uit dat het weer gisteren op die hoogte serieus is omgeslagen, en dat ze alles geploegd hebben gekregen. En eenmaal geploegd is het makkelijk bij te houden moest er terug een sneeuwval zijn. Dus hier hoorden we weer iets anders.

Er zijn blijkbaar verschillende instanties die er over beslissen of er geploegd wordt of niet. En het kan op één dag helemaal veranderen wat hun beslissingen zijn.

De wind zou gedraaid zijn vertelde ze. Zodat de sneeuw op elkaar wordt geblazen en zo een stevige muur wordt gevormd. Door die muur kunnen ze dan de asflatweg zuiver maken.

Je moet je voorstellen...en muur van 6 à 7 meter hoog van sneeuw waar de sneeuwblazers door gaan. Door middel van hele hoge stokken langs de weg kunnen zij zien waar de asfaltweg ligt.

Dus de Wildernisroute kon volledig gereden worden. En mevrouw raadde ons zeker aan om deze kans niet te laten schieten. Zo iets moet je echt éénmaal in je leven gezien hebben !

Langs de route zijn ook vele mooie dingen te zien. Meerdere watervallen, Sami nederzettingen, en niet te vergeten de kilometers wondermooie vergezichten over de bergen en dalen met haar eeuwige sneeuw en bevroren meren. Er waren ook vele grotten, maar met onze hondjes gingen we die natuurlijk niet doen. Ze alleen laten in de camper doen we niet. En in de meeste grotten moest je ook wat beveiliging dragen, dus een zo simpel wandelingetje zal het daar wel niet zijn dan.

Wel was het nog verboden om langs de weg zomaar een wandeling aan te vatten waar geen bewegwijzering stond. Er was nog teveel gevaar voor wilde dieren, en gevaar voor kloven die je nog niet kon zien onder de sneeuw.

Maar er waren natuurlijk wel plaatsen waar het wel mocht. Meestal bij de nederzettingen waar er ook mensen woonden.

Dus...morgen niet naar Noorwegen maar nog wat noordelijker, naar Stekenjokk waar de sneeuwroute begint en eindigt in Vilhelmina.

Als we deze kans kregen, dat mochten we niet laten schieten. Dus we gingen enkele dagen op de hoogvlaktes doorbrengen.

De Cijfers

Vertrek: 9u45

11° zonnig

188 km

3u32 gereden

53 km/u gemiddelde snelheid

9,3 L gemiddeld verbruik

Aankomst: 14u

13° zonnig-bewolkt-dan weer zonnig-dan weer fikse bui-weer zonnig

KLIK HIER VOOR DE FOTOLINK

Dag 8: Vrijdag 29 mei Ostersund(Zweden) – Dorotea(Zweden)

Heel de nacht heeft het geregend, en met momenten nog hevig ook.

Desondanks ik een aantal keren ben wakker geweest, was ik toch al uitgeslapen om 6u30.

Kon niet meer slapen, stilletjes opgestaan en aan mijn dagboek verder gaan schrijven.

Tegen acht uur kwam er nog beweging achteraan de camper, dus kon ik wat meer lawaai maken en ben ik koffie gaan zetten.

Na de ochtendrituelen stonden we voor een vraag waar we nog altijd niet uit waren. Waar reden we vandaag naartoe?

Rechtstreeks naar de camping op Dorotea? Of namen we direct de Wildernisroute langs links, en zo naar de Hallingsafallet Waterval?

Maar zou de route al open zijn?

We waren nu nog in Ostersund, en dat is toch ook zo geen klein dorpje als de andere die we al tegen kwamen. Dus misschien was hier wel een toeristenkantoor?

Jawel, ze hadden er één ! En ze was ook nog vlakbij. Dus wij daar naartoe.

En daar kregen we het slechte nieuws dat ze dit jaar de data van 6 juni niet gingen halen om het hoogste gedeelte van de route open te maken.

De datum van opening was nu geprikt op 14 juni. Dus veel te laat voor ons. Die dag zou terug onze eerste werkdag zijn na deze vakantie.

En ze zeiden er zelfs bij dat er insiders waren die dachten dat ze het gedeelte zelfs pas op het einde van juni zouden kunnen vrij krijgen.

Dus, om de hele Wildernisroute te gaan rijden zou er dit jaar voor ons niet inzitten. Spijtig, maar tegen de natuur is niets te beginnen. De lente is hier met alles veertien dagen later hadden we al enkele malen gehoord de voorbije dagen.

Dus zo ook het weer op de hoogste toppen. Sommige dagen valt er zelfs nog sneeuw bij, dus zou dweilen zijn met de kraan open voor de sneeuwruimers. En dit enkel voor de toeristen die de route willen rijden ? Want voor iets anders wordt die weg niet meer gebruikt.

Change of plans !

We gingen nu naar Dorotea rijden en daar op de camping eens goed uitdokteren hoe we de volgende dagen onze tocht gingen verder zetten.

Enkel het gedeelte rijden wat wel altijd toegankelijk is, en dan terug keren is te zot. Dan zouden we 220 km langs dezelfde weg moeten wederkeren.

Maar de Hallingsafallet hadden we wel graag gezien. Van Dorotea moeten we dan ook nog wel 191km rijden. Maar enkele kilometers voorbij de waterval hebben we een camping in Gäddede. En van daaruit kunnen we richting Namsos in Noorwegen.

En zonet hebben we ook onze ferry terug geboekt van Göteborg naar Kiel. Omdat er geen kajuiten meer vrij waren waar hondjes mee mogen op vrijdag 12 juni, hebben we één dagje vroeger geboekt. De hondjes mogen gewoon mee in onze kajuit, en ze kunnen uitgelaten worden op een speciaal stuk op het buitendeck waren ze hun behoeften mogen doen.

Dus op donderdag 18u45 vertrekt onze boot. Na een nachtje varen zijn we omstreeks 9u15 in Kiel.

Is het dan goed weer, dan zoeken we nog wel een camping aldaar. Op zaterdag keren we dan echt huiswaarts.

En hoe het tussen Namsos en Göteborg zit.....dat zien we wel weer. Er zijn nog zoveel plaatsen die we nog niet gezien hebben in Noorwegen. We hebben een weekje de duizenden bomen gezien van Zweden, binnen enkele dagen zijn de bergen van Noorwegen aan de beurt.

Ik wil jullie nog twee foto'tjes tonen.

De eerste is een bordje langs de weg waar ons oog op viel. Probeer het eens uit te spreken haha.

En de andere foto is het smoeltje die onze Gizmo trekt wanneer ik vraag of we gaan wandelen. Echt met de uitdrukking van “Echt baas, gaan we wandelen, Yiehaa !”

De Cijfers

Vertrek: 9u45

8° bewolkt

177 km

2u47 gereden

63 km/u gemiddelde snelheid

9,5 L gemiddeld verbruik

Aankomst: 12u45

13° zonnig-bewolkt-dan weer zonnig-dan weer fikse bui-weer zonnig

Dag 7: Donderdag 28 mei Idre(Zweden) – Ostersund(Zweden)

7U30, tijd voor koffie te zetten.

Dan ontbijten, ons wassen, Liesje veegt de camper nog ne keer uit, ikke haal hem van zijn blokken, ruim de stroomkabel op, en kijk de garage na dat alles stevig zit zodat er niets kan omvallen of verschuiven.

Het sanitair nog eens verversen, vuil water afwateren, vers water tanken, en dan naar de Sylvia om onze betaling te vereffenen.

Nog ff gebabbeld......en dan terug on the road.

Dag Sylvia & Peter, misschien weer tot volgend jaar !

Vandaag reden we naar Ostersund waar we een camperplaats hadden gevonden naast een mooi meer.

Er waren wel geen voorzieningen, maar zoals ik enkele zinnen geleden reeds vertelde.....het sanitairgedeelte was volledig ververst, en stroom was zeker geen probleem.

Het is een hele ruime plaats tussen een meer en een treinspoor in. Gewoon een héél groot stuk verhard grasveld. Er stonden hier en daar wel wat plassen op, maar dat zou ook niet anders kunnen met de regen van de laatste dagen.

We kozen er toch voor om niet tot vlak tegen het water te rijden. Daar was het toch nog net wat drasserig dan een twintigtal meters verder.

Want met de ervaringen van vast te rijden weet ik dat het niet echt veel nodig heeft eer we beginnen door te slippen. Dus we kiezen voor het zekere.

Toen we arriveerde rond 15u15 stonden er nog twee campers. De aanrijweg hoger dan het veld zelf, zodat de twee campers kleine stipjes waren op de enorme plaats die er was. Hier kunnen er makkelijk een paar honderd staan.

Enne, heb ik nog vergeten te vertellen......hier is het gratis hé.....kost nietske !

Ik heb daar mijn klein fietske eens van het rek gehaald. Fietsgps laten zoeken voor een rondritje te maken, en voor alle zekerheid de plaats waar we nu stonden opgeslagen in het toestel. Moest er toch iets fout lopen met de route, dan kon ik hem gewoon terug naar onze huidige staanplaats sturen.

En we waren vertrokken.

De eerste kilometers ging goed, ik kon de route goed volgen. Maar toen begon het. Ze waren aan de weg aan het werken. Dus ik moest goed in het oog houden dat ik de route van de gps niet verloor. Want als je zo'n route rijd moet je hem instellen dat hij niet automatisch gaat verrekenen als je van die route afwijkt.

Een route rijden en hem automatisch laten hertellen gaat niet.

Met de eerste werkzaamheden was het nog gelukt, maar na een paar kleine andere was het van datte.....route niet meer terug te vinden.

Enne, de route had me nu al tot in een bos gestuurd waar in het begin nog geasfalteerde fietspaden lagen. Maar die toch even later gewoon veranderde in verharde ondergrond, en nog wat later in een gewoon graspadje.

Dus ik zal wel weer ergens gemist zijn in de route te volgen.

Geen probleem, dacht ik toen, ik sluit de route af en stuur hem gewoon terug naar de plaats die ik daarstraks had vastgelegd.

Tja, verdomme ging ook niet, grrr. Daar moet ik ook iets fout gedaan hebben. Ik moet toch eens wat meer met die fietsgps gaan rijden zodat ik het wat meer onder de knie heb hoe dat ding werkt.

Normaal ben ik redelijk vlug met zulke dingen, maar dit ding heeft zoveel functies, pffff.

Dus....als ik hem terug naar het vastgelegde punt wou sturen, dan zou ik 1580 kilometer moeten rijden....SLIK......was ik al zover gereden ???

Haha, neen dus. Dat ding heeft nog op de coördinaten van thuis gestaan, en dat punt heb ik vastgelegd. Dus hij wil me gewoon terug naar huis sturen haha.

Dus wist ik ook weer direct hoever ik nu effectief van huis zat als ik in rechte lijn zou terug rijden.

Maar nu ?

Ik stond midden in een bos, langs alle kanten bomen. En voor de weg terug te rijden langs waar ik gekomen was zag ik niet zitten. Ik zou het ten eerste niet meer weten +++++ de laatste kilometers ben ik heel de tijd naar onder gereden. En daar waren redelijk steile stukken bij. Ik zou er gewoon niet meer opgeraken met mijn fietske. Vochtige graspadjes en steil.....zou niet lukken.

 Dus gokken, naar waar rijden we. Ik stond net op een klaverblad van paadjes. Gelukkig had ik goed gegokt en zag ik na een paar kilometer een meer opduiken.

Dat zal wel het zelfde meer zijn waar wij nu langs staan met de camper dacht ik.

Nu nog daar geraken ! Na veel moeite was het gelukt.

Maar toen ik aan het meer stond kwam me toch niets bekend voor. Was dit wel het meer ? En stonden we dan meer naar rechts...of naar links.

Weer maar gokken, in koos voor naar links te rijden.

Yiehaa, enkele kilometers verder kwamen me dingen bekend voor, ik was ik de goede richting aan het rijden, maar het was nog een stukske zulle.

Ik had ook Liesje kunnen sms en vragen of ze me de coördinaten wilde doorgeven van de camperplaats, dan was het ook wel vlug gelukt. Maar ik heb ook nog een eergevoel hé !!! En uitgelachen worden aan de telefoon zeker....neen liever niet haha.

Maar we zijn er geraakt. Het was me een goed fietstochtje geweest !

Ik ga eerst het boekske van de fietsgps nog eens lezen voor ik hem terug gebruik haha.

Even later hebben we nog lekker gekookt en het smaakte.

Nog een klein wandelingske gedaan, want daar moesten we ook vlug onze kar draaien want er kwamen donkere wolken opzetten.

Net op tijd terug in de camper, voor de regen serieus stroomde. Maar even later was het ook weer zonnig, en windstil.

We hebben nog een paar uurtjes tv gekeken en zijn toen gaan slapen. Op de donker moesten we niet wachten hé.

De Cijfers

Vertrek: 10u

12° zonnig

304 km

4u29 gereden

67 km/u gemiddelde snelheid

8,7 L gemiddeld verbruik

Aankomst: 15u15

14° zonnig-bewolkt-dan weer zonnig-dan weer fikse bui-weer zonnig

Dag 6: Woensdag 27 mei Camping Sörälvens Fiske Camping in Idre(Zweden)

De moeheid die er de voorbije dagen inzat is er precies uit. Gisterenavond nog verder getypt aan onze blog tot 23u30.

Deze morgen omstreeks 6u kwam Gizmo me wakker maken. Hij moest een ff buiten.

Het was droog, maar de zon was toch niet te bespeuren.

We zitten nu al hoog genoeg zodat het niet meer donker word in deze tijd van het jaar. Toen ik ging slapen gisteren was het precies valavond, maar donkerder zal het niet meer geworden zijn. Midsummernights genoemd.

En de komende dagen gaan we nog wat hoger het Noorden in, dus het zal alleen maar helderder blijven s'nachts.

We kunnen het wel pikdonker maken in de camper, maar we hebben de donker niet nodig om te slapen. En het is trouwens fijn als je s'morgens wakker wordt met de zon te zien uit het dakraam.

En dat was nu deze morgen....om 8u maakte de zon me wakker met haar felle stralen. Zou het toch vandaag een zonnige dag zijn en blijven ? Denk het spijtig genoeg niet, want de hemel was niet vrij van wolken. En er zaten er precies ook enkele tussen die donker van kleur waren.

Maar het heeft toch nog een tweetal uurtjes geduurd eer er weer druppels vielen.

Ik was net halfweg met de camper te poetsen, want hoe die eruit zag kon ik niet langer aanzien.

En zo simpel is het niet. Op de campings en camperplaatsen is het overal verboden om voertuigen te wassen.

Maar het was niet de eerste keer dat ik de camper een beurt moest geven tijdens onze trips. Met enkele emmers water, en een wonderproduct waarmee men caravans poets, lukt het heel goed.

En nu ook weer......na een goed uurtje....en met een rustpauze omdat het water toch weer eventjes te hard naar onder denderden....was hij weer proper. Hij was weer toonbaar.

Eventjes rust en toen zijn we een wandeling gaan doen, op zoek naar de rendieren die ons deze morgen kwamen begroeten op de camping.

Tot op een honderd meter van onze camper zijn ze gekomen. En had een ander campinggast niet aan het rommelen geweest in zijn auto, waren ze nog veel dichter gekomen denk ik.

Maar we hebben ze niet meer kunnen spotten.

De dieren blijven nu aan deze kant van de rivier rondhangen omdat ze aan het wachten zijn tot wanneer het water wat rustiger is en/of wat lager komt te staan. Ze trekken in het voorjaar naar warmere delen, dus meer naar het zuiden, voor te gaan kalven.

Maar nu het zoveel regent en de temperatuur ook later gestegen is dan normaal, is de sneeuw in de hoogvlaktes nog altijd aan het smelten. Wat natuurlijk nog veel water geeft in de vele stromen die er zijn. Je ziet ook dat het water op veel plaatsen buiten zijn oevers komt.

En met dat vele water zijn de grotere rivieren op veel plaatsen nog te wild om te kunnen oversteken.

Hier in de buurt is er ook een brug die de rendieren zelf ook gebruiken om over te steken. Dus ze zijn nog zo dom niet hé. MAAR....ze zijn nu niet onderhoudswerken aan het uitvoeren aan die brug. En dat schrikt hen af. Er is maar één rijvak open, en er staat lichtsignalisatie. En als die dieren de brug gebruiken is dat s'nachts omdat er dan praktisch geen verkeer is.....dan durven ze het aan.

Maar nu dus niet met die flikkerende lichten. Dus maar één mogelijkheid....de rivier over te steken.

Als ze een eindje moesten terug keren zouden ze via een andere opening of brug kunnen crossen, maar zover gaan ze nu ook niet terug. Die dieren denken nu maar aan één ding....dat is richting zuiden gaan.

Dus moeten ze enkele dagen...tot het wat minder regent wachten, dan is het water rustiger en kunnen ze hun tocht verder zetten.

Van onze hondjes hebben we wel enkele mooie foto's kunnen maken tussen het rendiermos.

Een twee uurtjes later waren we terug aan de camper. Eerst wat gegeten en toen een rustige namiddag van gemaakt.

Wordt vervo
En de Gizmo was doodmoe van de wandeling.

Ohja, hoe is het weer nog geweest voor de rest van de dag....
Tijdens de wandeling hebben we soms een beetje miezer gehad, maar één keer ook een redelijk ferme vlaag van hagelbolletjes. Maar echt nat zijn we eigenlijk niet geworden.

In de vooravond hebben we dan weer voor de eerste keer deze vakantie ons frietpotje uitgehaald. Dat potteke heeft al goed dienst gedaan, en vele hun neus naar boven doen gaan om uit te zoeken vanwaar de geur kwam haha.
Gewoon een glazen vuurvaste pot met een rooster in. En dat zetten we dan buiten op ons campinggazvuur. Gaat heel goed. 

Tijdens het eten kwam de zon zelfs serieus opzetten, je voelde de warmte de camper binnen stromen. We hebben de afwas laten staan en ik heb de plooistoelen uit gehaald. Liesje en ik hebben toch een klein uurtje zalig in het zonneke gezeten. Persoonlijk vind ik dat de zaligste zon. De temperatuur buiten is niet te warm, maar je voelt de warmte van de zon je lijf binnen dringen.
Toen ze haar kracht verloor was de afwas dan toch aan de beurt.

Het weerbericht heb ik ook nog vlug gecheckt voor de volgende dagen.
De eerstvolgende gaan niet beter zijn dan dat we al gehad hebben. Morgen trekken we dan ook weer wat hoger, dus ook weer een andere streek. En daar geven ze morgen nog redelijk met af en toe een bui, 13 graden. Donderdag zou een mooie dag worden. 15 graden met veel zon en geen regen. Vrijdag weer een beetje minder met af en toe regen. Zaterdag beetje zelfde als vrijdag, maar met nog wat minder nattigheid.
Zondag daarentegen geven ze de laatste dag met veel regen en 14 graden.
En dan....altijd maar beter. Maandag 18 graden, dinsdag 20 graden, woensdag 22 graden, en geen regen meer. En de dagen erop zouden we allemaal spelen met een temperatuur rond 20 graden.
Laat maar komen zou ik zo zeggen !
Hopelijk kunnen ze hier het weer beter voorspellen dan soms bij ons hahaha.
Dus nog even wachten, de zon is op komst. En toch, zo slecht is het nu ook niet.
Als je naar hier komt moet je daarmee rekening houden, anders moet je naar het zuiden trekken hé.

De Cijfers

8u30, 13° zonnig

Geen kilometers gemaakt vandaag 
19u, 15° met een zalig zonneke die heel goed haar best deed

Dag 5: Dinsdag 26 mei Trogstad(Noorwegen) – Idre(Zweden)

8u wakker, toch weer een beetje later dan gisteren haha. We geraken precies terug in ons normale patroon.

Maar we waren nog maar even wakker en de eerste regendruppels tikten weer op het dak.

En het heeft eigenlijk geregend tot we in Idre waren, bij Sylvia & Peter op Sörälvens Fiske Camping. Het Nederlands koppel heeft hier op 450 meter hoogte deze camping uitgebouwd tot een plaats waar je “thuis komt”.

Een familiale sfeer die je krijgt van bij de eerste handdruk. Enkele minuten na de kennismaking wordt je al gevraagd of je koffie of thee moet hebben. En neen, je moet die niet betalen ! Niet te geloven hé.....en toch zijn het Nederlanders haha.

Ze hebben zelfs rekening gehouden met mijn review die ik geschreven had vorig jaar. Want ik had de opmerking gemaakt dat er voor kinderen niet zoveel te gebeuren was op deze camping :)

Want ze hebben nu de speeltuin uitgebouwd met een zandbak, schommel en wip-wap.

En niet te vergeten....Peter is een geoefende visser die héél graag met raad en daad bijstaat wanneer de kinderen en/of volwassenen zich willen testen op visjes vangen uit de rivier.

Bij aankomst hebben we ons direct enkele gerookte zalmforellen besteld. Want Peter kan ze niet alleen goed boven halen, maar kan ze nog beter klaar maken !

Tegen 19u wordt het dus weer smullen.

We blijven hier morgen ook nog een dagje staan, want ze geven een droge zonnige dag. De temperatuur zal ook wel niet flink de hoogte in gaan, maar met geen regen en weinig wind gaat het direct véél fijner aanvoelen. Dus we nemen morgen een snipperdag met het rijden.

We hebben aan Sylvia gevraagd wat zij vindt van de Wildernisroute. En ze vond het zeker de moeite, al is het maar een stukje mee te nemen.

Normaal zou de route pas op 6 juni open gaan. Maar ze gaat morgen eens een telefoontje doen naar een collega die aan de voet van de route woont. Die gaat er zeker meer over weten. Want zoals we ook al vernomen hebben...meestal gaat de route vlugger open dan de officiële data 6 juni.

Maar op de route hier naartoe hebben we een tiental kilometer we weg "afgestoken" door een binnenbaan te nemen. Maar daar had ik vlug spijt van. Allé..spijt...er is niets ergs gebeurd hoor, enkel het was een harde ondergrond van fijn zand. En nu met die regen.....

Bekijk de camper maar eens....om bij te huilen.

Dat wordt poetsen morgen !!!

De Cijfers

Vertrek: 9u50

8° bewolkt met buien

364 km

5u41 gereden

64 km/u gemiddelde snelheid

9,1 L gemiddeld verbruik

Aankomst: 17u00

14° zonnig