Na weer een zalige nacht was ik
redelijk vroeg wakker. Toch vroeger als de vorige dagen.
En er was weer geen broodjesservice op
deze camping, maar de eigenares had me wel verteld dat er een spar
was niet ver hier vandaan.
Dus Gizmo en ik om 7u op pad achter
broodjes.
Nu bleek het toch verder dan verwacht.
We zijn bijna een uur we geweest voor 6 pistolets. Maar we hadden er
dan meteen een stevige wandeling op zitten.
Bij de winkel zelf heb ik onze doggy
dan ook nog wat aan het trainen geweest om even buiten te wachten.
Want hij mocht natuurlijk niet mee de winkel in.
Ik maakte hem vast aan een houten bank
in de schaduw. Ik vlug de winkel binnen, en een halve minuut later
weer naar buiten. Hij zat er braafkes te wachten. Ik terug te winkel
in. Toen al een dikke minuut binnen gebleven en dan terug naar
buiten. Hij zat weer braafkes te wachten.
Dus dan zou hij nu ook wel enkele
minuutjes braaf kunnen wachten. Want die paar minuutjes had ik nodig
om aan mijn pistolets te geraken.
Hij kon wel niet weg, maar het honderd
procent vertrouwen deed ik toch niet.
Een keuze aan welke broodjes ik moest
hebben had ik héél vlug gedaan. Nu nog door de kassa geraken. Voor
mij stond weeral een oude Duitse grijze oma die eens ging betalen met
kleine Deense munten Ze wist nog zelfs niet welke waarden de
verschillende stukken allemaal hadden. Dat duurde een eeuwigheid voor
mij.
“Komaan Madamme, laat het hier
vooruit gaan, mijn bobby zit buiten te wachten op mij !”
Even later zag ik onze Gizmo nog steeds
braaf zitten wachten op mij. Hij was natuurlijk wel zot dat hij me
terug zag.
En dan weer een dik half uur terug
wandelen.
Nu komt het............
We komen in de buurt van dat tentje van
die oude man met zijn bruine sausice op pootjes.
Ik dacht nog.......hier mag ik niet te
dicht bij lopen..........en deed dat dus ook niet.
Meneer was ook bezig met de
ontbijttafel te zetten.
Maarnee.........vlieg die sausice toch
weer niet buiten zeker. En neemt die tafel weer mee. De borden, pot
confituur, boter en nog allerlei dingen vlogen weer in het rond.
Tja, die meneer kijkt naar mij maar
beseft natuurlijk dat ik er niets aan kan doen. Met ne kwade vinger
opstekend naar zijn hondje, en met zijn andere hand het tweeteken
makend schudde hij zijn hoofd.
Tjonge, wat heb ik daar moeite moeten
doen om niet te lachen !
50 meter verder was ik bij onze camper.
Liesje was al koffie aan het zetten. Die begon het natuurlijk ook al
raar te vinden waar wij bleven met onze lange wandeling.
Ik kon bijna het verhaal niet vertellen
van wat er net weer gebeurd was. De tranen liepen uit mijn ogen van
het lachen.
En wij..........begonnen rustig aan ons
ontbijt !
Toen we de camping verlieten zag je op
het gezicht van het oude ventje dat hij er blij voor was.
Het doel vandaag was Blokhus.
We hadden gelezen op één van de
verhalen op het internet van reizigers die ook Denemarken verkend
hadden dat er daar ook de mogelijkheid was om met de camper op het
strand te rijden.
En dat wilden we natuurlijk wel eens
even checken.
Het was praktisch één lange baan naar
Blokhus. Geen autosnelweg -want dat had ik enkele dagen geleden al
uitgeschakeld op de gps- maar een lange weg met toch wel redelijk
heuvels in verwerkt.
Op de gps heb je ook een hoogtemeter,
en regelmatig gingen cijfers tot bijna 100 meter. En als je dan soms
nog onder zeeniveau rijd wanneer je onder aan de heuvels komt is het
hoogteverschil natuurlijk nog wat meer.
Dus heel veel mooie vergezichten weer.
Voor de rest was er niet veel te beleven op deze tocht.
Eens aangekomen in Blokhus volgend we
de bordjes “strand”. Het is net hetzelfde geschreven als in onze
taal.
Maar normaal hadden we geen bordjes
nodig gehad, Want eens in het centrum aangekomen stond er een
redelijk file van auto's die volgepakt waren met opblaasboten,
ballen, tennisraketten, handdoeken, af en toe eentje met een remork
met boot of jetski op, en ook hier en daar een camper er tussen.
Dus we reden in de goede richting !
Yep, enkele honderden meters verder
reden we weer over een asfaltweg met een laagje strandzand erover.
Dat was de aankondiging van het strand zelf.
Want de volgende bocht reden we weer
effectief op het witte zand.
We zagen direct verschillende kraampjes
staan met fruit en verse vis. Die maakten daar natuurlijk ook gebruik
van om hun waren aan de man/vrouw te brengen.
Toch niets zo gemakkelijk als
rechtstreeks naar hier te komen, en een stukske verse vis, en wat
fruit mee te nemen vooraleer je een plaatske gaat zoeken op het
immense strand.
En dat deden we dan ook. Een lekker
groot stuk verse zalm, daar wist Lieske wel raad mee. Subiet afkoken,
wat patatjes en eieren koken, wat tomaten, komkommer en ajuin erbij,
en als laatste wat mayonaise. Zo zouden we een lekkere bak koude kost
krijgen. En met ne boterham erbij hadden we weer goed gegeten. Maar
dat was voor strakskes.
Terug in de camper na de inkooptijd
reden we verder het strand op.
Jonge, daar kwam geen einde aan. Dit
strand was niet zo breed als het vorige waar we op mochten rijden,
maar het was toch nog een paar honderd meter breed zulle. Maar lang,
daar kan ik geen getal op plakken. Dat zou ik eens moeten opzoeken op
Google als ik weer internet heb.
Maar je zag het einde niet. Zelfs al
hadden we al een tiental minuten gereden op het strand nog zagen we
het einde niet.
De drukte van allerhande voertuigen
begon ook al wat te minderen. Natuurlijk bleven de meeste mensen
vooraan de inkom. Tja, een inkom is het eigenlijk niet. Want er is
geen kassa. Dit is helemaal gratis. Zelfs de gemeentes hebben nog
overal voorzieningen gezet zoals vuilbakken, toiletten, en zelfs
helemaal vooraan nog een reddingsdienst.
Daar zouden ze bij ons in Belgie nog
eens een voorbeeld aan kunnen nemen. Dan is direct het
parkeerprobleem opgelost, en het kost ons ook geen enkele cent meer.
Alleen spijtig dat onze stranden op de
meeste plaatsen niet zo breed zijn.
Waar gingen we nu staan? Vlak aan het
water, of eerder tegen de duinen aan. We kozen voor dat laatste. Daar
was het dan ook nog rustiger. We stonden er eigenlijk helemaal
alleen. Honderd meter in onze omtrek niemand te zien. Dat moesten we
hebben. Dan konden we Gizmo rustig los laten lopen.
Eens onze stoeltjes en paraplu gezet
trok ik mijn zwembroek aan en vertrokken Gizmo en ik naar het water.
Lieske ging zich bezig houden met de net gekochte zalm.
Het water was zeker niet koud. Je kon
direct doorwandelen tot het water voorbij je middel kwam zonder even
naar adem te moesten snakken.
En je kon hier een goede vijftig meter
in zee wandelen eer je de grond niet meer raakte zag ik aan de andere
mensen die al verder in zee waren dan ik en Gizmo.
Als je het echt moest kunnen vragen aan
Gizmo, en hem zelf de keuze te laten, zou hij volgens mij niet in zee
willen zwemmen. Tis dat zout hé, wat hem tegensteekt.
Maar hem echt verplichten moest ik nu
ook wel niet doen. Na een aanmoediging gaat hij wel telkens mee.
Ik laat hem dan even zwemmen, en wat
dieper in het water draag ik hem. Anders moet hij heel de tijd
zwemmen om met zijn kop te kunnen boven blijven.
Hij blijft soms nog “spettelen” als
ik hem in mijn armen heb uit het water haha.
Na een paar keer op en neer te zijn
geweest waren we beide afgekoeld en trokken we terug naar de camper.
We konden ons gaan laten opdrogen om dan weer een volgende sessie
zwemlessen te gaan halen. Tussen in wat spelen in de duinen, en Gizmo
overal maar putten graven in het zand(als ik hem meehielp toch).
Er komt zelfs regelmatig een ijskar op
het strand voorbij gereden. Die kon ook nog iets verkopen aan ons,
mmmmmmmmmmmmm.
Zo hebben we hier de rest van de dag
doorgebracht.
Tegen 18u zijn we ongeveer vertrokken
op zoek naar een overnachtingsplaats. Want dat mocht je hier op
strand niet doen.
De gps gaf aan dat er niet zover
vandaan een camperplaats was.
Een camperplaats is een plaats waar je
met je camper kan overnachten. Soms heb je ook kleine voorzieningen
zoals elektriciteit, water en toiletten. Soms moet je ook wat
betalen, maar dan is het een peulschil tegenover wat je op een
camping zou moeten geven.
Op een camping daarentegen heb je wat
meer luxe en vertier.
Het was maar een 5 km rijden vanaf het
strand, en het adres gaf aan “boerderij”.
We hadden al gelezen dat er hier ook
regelmatig mensen zijn die een stukje land/grasveld over hebben, en
die het dan ter beschikking stellen of “verhuren” aan de
camperrijders.
En inderdaad, even later reden we het
erf op van een boerderij. Je zag wel al direct dat het geen boerderij
meer in werking was, daar was het net wat te proper voor. Misschien
een boer op pensioen?
Toen we het huis naderden kwam er al
een man ons tegemoet. Hopelijk praatte hij wat Engels, Duits of
Frans, want mijn Deens kon ik niet zonder ne hete patat in mijne mond
zulle.
Jawel, hij praatte een beetje Engels en
verwelkomde ons vriendelijk.
Hij bood ons vlak voor het binnenrijden
van de binnenkoer een mooi gemaaid grasveld aan dat omgeven was door
bomen en struiken. Er was ongeveer plaats voor een viertal campers.
Maar wij gingen er voorlopig alleen staan. Water konden we ook nemen
vooraan de mooi witgeverfde stallen.
Maar we hadden niets nodig. Onze
verswaterbak zat nog vol, en stroom hadden we ook niet nodig.
Er stond nergens een prijs vermeld, dus
uit beleefdheid vroeg ik wat het mij ging kosten. 100 kronen vertelde
de mevrouw me die er was komen bijstaan. Dus ongeveer 14 euro voor
een mooi, rustige en veilige slaapplaats. Dat was niet veel.
Even later waren we aan het barbequen.
We hebben dan nog gedoucht, want het
zand zat tot in onze oren. Nadien zijn we nog een tijdje buiten
blijven zitten met een fris glaasje wijn. Het was zalig buiten. Zo'n
perfecte 23 graden zonder de rechtstreekse hete stralen van de zon op
je lichaam.
De zon was stilaan aan het ondergaan.
En vanuit onze staanplaats dook ze stilletjes tussen de sparrenbomen
weg wat een mooi beeld gaf.
En natuurlijk moest ons Lieske daar nog
ne foto van kunnen trekken hé.
Slaapwel.
De Cijfers:
97km op 2u gereden
9,5 L gemiddeld verbruikt
50 km gemiddeld gereden
Het weerbericht voor deze
dag.........warm.......warm..........en nog een warm
Geen opmerkingen:
Een reactie posten