Zondag 21 juli: Hornum – Osterby

Zeven uur, kan niet meer slapen.

Dan maar opstaan en de foto bekijken die we gisteren gemaakt hebben. En natuurlijk ons dagboek bijhouden van de dag voordien. Als ik het wat langer uitstel vergeet ik al die mooi dingen die we gezien of meegemaakt hebben. Het zijn ook zoveel dingen hé.

Na een uurtje op de laptop gerammeld te hebben kwam er ook beweging in de beddebak achteraan de camper. Er werden er twee wakker.

Want onze Gizmo houdt ook van langslapen zulle. Daar is het vakantie voor !

Bij onze wandeling gisterenavond hadden we gezien dat er niet zo ver van onze camper een bakker was. En op de plaats waar we nu stonden moesten we om 10u weg zijn, want anders moesten we parkinggeld beginnen te betalen.

Dus de plannen waren om vóór die tijd weg te zijn.

Bij de eerste tekenen van leven van Liesje ben ik de warmwaterboiler gaan opzetten. Na een klein kwartiertje kon de eerste zich al douchen.

Toen we beiden weer opgefrist waren wandelde we met ons drietjes richting bakker. De laatste honderd meter konden we bij wijze van spreken onze ogen dicht houden............we zouden gewoon onze neus moeten volgen hebben.

Mmmm, de geur van vers gebakken brood in de morgen !

Terug gearriveerd aan de camper hebben we alles klaar gemaakt om te vertrekken. Onze broodjes gingen we ergens anders op een parking opeten. Want anders moesten we ons te fel haasten om op tijd weg te zijn zodat we geen boete opliepen. We stonden nu op het uiteinde van het eiland. Met de weg hier naartoe hadden we gezien dat er veel mooi parkings waren langs de baan. Dus daar konden we gaan ontbijten.

Spijtig, maar op die parkings staat allemaal “Parking verboden”. Anders hadden we natuurlijk wel gekozen voor één zo'n parking. Maar waar we nu stonden aan de haven was het ook goed, en heel rustig. Alleen tja, dan moet je je een beetje houden aan de reglementen en op tijd weg wezen.

Met een kleine 10 kilometer verder te rijden stonden we op één van die parkings. Plaats zat. Langs de ene kant de weg, en langs de andere kant hoge duinen. Aan de rand van de parking liep er een paadje de duinen in, en op het bordje dat er naast geslagen was stond geschreven “700 meter tot aan het strand”.

Een in het begin zacht glooiend duinenpaadje, maar even verderop zagen we toch al steile houten trappen op een hoge duin liggen.

We hadden gisteren al gemerkt dat het zand op het strand hier precies van andere makelij dan bij ons in Belgie. Bij ons heb je al wat meer power nodig om er door te ploederen, maar hier.......jong jong.......je zakt er bijna telkens helemaal in met je voeten of schoenen.

Je zet je voet neer en direct zit het volledig onder de zand. Het wit zand zal hier van een andere structuur zijn dan bij ons veronderstel ik.

En daarom leggen ze ook op vele plaatsen houten platformen of trappen aan om de duinen te kunnen overwinnen.

Maar dat was iets voor subiet..........eerst ontbijten.

Bij onze aankomst op de parking stonden er maar 2 auto's. Maar na ontbeten te hebben stonden er toch al een dikke twintig wagens meer. Alle mensen die er uit stapten in strandkledij, gepakt en gezakt met ballen, tennisracketten, matjes en natuurlijk koelboxen begonnen ze aan de 700 meter tocht naar de zee.

Aan dat paadje gingen we nu zelf ook eens beginnen. Maar wij sloegen halfweg wel een andere route in omdat er een bordje stond met “hondenstrand”. Dat was veiliger voor onze Gizmo. Want het was niet zeker of hij wel op alle stranden hier mocht komen.

Dit wandelingske was misschien wel ietsje verder dan de 700 meter die we normaal hadden moeten doen, maar voor onze Gizmo hadden we dat wel over. Trouwens, 700 meter, das toch niets hé voor zulke doorwinteren wandelaar zoals wij euhkmmmmm.

Eens de rug overwonnen van de laatste duin zagen we de zee. Het pijltje van het hondenstrand gaf bovenaan aan om rechtsaf te slagen op het strand. En als ik naar links keek wist ik waarom......daar stond namelijk een ander bordje dat er langs die kant geen foto's mochten genomen worden. En waarom zou dat zijn ???

Wel omdat daar het naaktstrand begon. Verdomme, waarom had ik er nu niet aan gedacht om mijn verrekijker mee te nemen uit de camper grrrrrr. Nu ging ik hier misschien de mooiste uitzichten van mijn vakantie missen !

Maar na even op een bankje gezeten te hebben..............en in het oog gehouden te hebben welke mensen naar links draaide (tja, dat waren de mensen natuurlijk die geen hond bij hadden haha)

vond ik het niet meer zo erg dat ik mijn verrekijker niet bij had.

Van die mooie jonge welgevormde lijfjes kwamen er niet langs. Het waren enkel van die oude, meestal slomperige lichamen die me voorbij wandelde. Pff, gelukkig eigenlijk dat ik mijne verrekijker niet bij had haha.

Als ik thuis af en toe in de badkamer keek zag ik dat ook :+)))))

Aiai, als dit mijne halve trouwboek leest !

Na een tochtje gemaakt te hebben op het strand en in de zee natuurlijk waren we nat tot aan ons onderbroek. Verdomme, het zou toch gemakkelijk geweest zijn als we de andere kant op gewandeld moesten geweest zijn. Dan had ik nu niet zo'n natte kleren aan mijn lijf geplakt gehad haha.

Gizmo had het in het begin niet zo staan op de golven. Hier vallen ze dan ook wat heftiger op het strand dan bij in ons vaderlandje. Tis zo een klein beetje Hawai. Wat er zijn er ook die hier op de golven aan het surfen zijn, en dat kun je met onze golfkes in Belgie niet hé.

De golven donderden soms echt het strand op.

Maar na even gewenning durfde hij het water toch aan. Zodat hij even later natuurlijk ook mestnat was.

Gelukkig was er nog het tochtje terug naar de camper die de tijd gaf om alles te laten opdrogen.

Terug aan de camper klopte we het zand uit onze schoenen en trokken we verder.

We hadden nog wat vuurtoren op ons programma staan die we graag zouden zien. En daarom trokken we naar het hoogste punt van het Deense stuk van het eiland Sylt "Ellenbogen".

Het is een spie land die helemaal de zee inloopt. Dus als je daar staat heb je 85 procent water rond je.

Nu naar de veerboot die ons van Duitsland “Melhorn” naar “Havneby” in Denemarken bracht.

Het was een zalig tochtje van ongeveer 45 minuten op het zonnedek van het schip. En onze Gizmo mocht mee het dek op. Die genoot natuurlijk ook weer met zijn neus in de wind.

Zo vaarde we op het einde van de tocht langs het dorpje Lakolk. Het dorpje op zicht stelt niet veel voor, maar het strand dat er bij hoort. Dat is geweldig !!!

Een strand van 4 km BREED. Dus niet lang hé, maar breed. Het is het breedste strand van Europa.

Je rijd gewoon met je auto, moto, camper of wat dan ook gewoon het strand op en parkeert ergens. Natuurlijk rijden de meeste gewoon tot aan het water. Maar das dus een ritje van 4 km over het strand tot aan het water.

Hoe lang het strand is weet ik niet, maar dat zal wel een tiental kilometer zijn.

Dus stel je voor een plaats van verschillende vierkante kilometers zand, niets anders dan zand. Met een paar kleine duinen in het midden.

Iedereen rijd daar maar los door elkaar af en aan.