vrijdag 15 juni 2012

Dag 14 van Vikhammer naar .....Eidfjord


De dag begonnen met niet graag uit mijn bed te komen. Het was dan ook laat geworden gisteren.
Want als ik eenmaal begint te typen aan mijn verhaal, dan komt er geen tijd van stoppen aan.

De wekker liep af en ik zette hem op snooze. Liesje had het even later door dat ik niet graag uit mijn bed ging gaan, en daarom stond zij maar op voor de koffie te maken.
Even later ben ik dan toch maar opgestaan, en voor wakker te worden ben ik een lekkere douche gaan nemen.
Toen ik terug kwam stond het ontbijt al op de tafel.
Na weer alles voor de camper in orde gebracht te hebben, brachten we ons voertuig weer naar de baan waar hij kon verder sjokkelen naar zijn volgende bestemming.

De plaats die we hiervoor in ons hoofd hadden was vlak voor de Hardangervidda in Geilo.
Die camping hadden we s'morgens nog vlug opgezocht op het internet of het de moeite was om daar te staan.
We vonden er beoordelingen over van 2011 die goed klonken, dus het adres in de gps gestoken en weg waren we.

De weergoden waren ons bij het vertrek weer niet gunstig gezind, want er viel nu en dan wat regen.
Maar een paar uurtjes later is de hemel dan toch weer open getrokken en kwam de zon te voor schijn.

De wegwerkzaamheden zijn hier -net zoals in Belgie- ook overal aan de gang.
Maar hebben ze natuurlijk meestal niet de mogelijkheid om een omleiding te voorzien omdat er ook maar één weg van en naar is. Dus zijn ze verplicht om de wegen te restaureren in twee keer. Eerst de ene kant, en als die af is beginnen ze aan de andere kant.
En het zijn dan ook geen viervaksbanen, dus simpel is het allemaal niet.
Maar bij de meeste werkzaamheden was alles voorbeeldig geregeld, en kwamen we fatsoenlijk erdoor.
Maar deze keer......hadden ze er met de klak naar gesmeten zulle.
En spijtig dat ik het moet zeggen, maar de fouten waren gemaakt door vrouwen. Hoe kan het ook anders ! Vrouwen als wegenarbeiders ?!? Dat vraagt om problemen hé.

Even uitleggen...
Verkeerslichten plaatsen bij werkzaamheden doen ze hier bijna niet. Dus ze zetten een manneke, vrouwke in dit geval, aan de ene kant van de werkzaamheden, en aan de andere kant net het zelfde.
Dan rijdt er constant iemand met een autootje(ook weer een vrouw in dit geval) van de ene kant naar de andere kant om het verkeer achter zich met zich mee te nemen.
Voor mij hingen er -toen het onze beurt was- een tiental wagens. Maar omdat de weg in zo'n slechte staat was om er over te rijden(met veel kuilen en fijne steentjes) wilde ik met de camper niet te hard rijden om geen stukken te maken.
Dus de auto's voor mij kon ik niet volgen. De hele afstand van de werkzaamheden was ongeveer een 2km.
Toen we nog eens een bocht gepasseerd waren kwamen madamme met haar autooke al terug met het verkeer van langs de andere zijde. Dus die had niet gekeken hoeveel wagens zij in haar rug meenam daarstraks. Want achter mij reden er nog een zestal auto's.
Daar stonden we !!! Op een baan met één vak, aan beide zijden een rij auto's.
Dus dan maar zo goed en zo kwaad mogelijk elke rij aan zijn kant plaats gemaakt zodat mijn rij toch zijn laatste meters(want we moest maar een tweehonderd meter meer doen) kon volbrengen zonder kleerscheuren.

Het was madamme in de auto haar schuld hé. Want ze kreeg een oproep op haar mobilofoon zag ik waarbij ze een beteuterd gezicht trok.
DUS laat vrouwen zich niet moeien in mannenwerk haha, want dat vraagt om problemen :+)))

Na dit weer meegemaakt te hebben begon te zon haar best te doen, en dat zorgde voor een pracht en praal in het Nationaal Park Jotunheimen.
En natuurlijk vonden we deze magnifieke natuur wondermooi omdat het veel weg heeft van de Hardangervidda.




Toen we bijna aangekomen waren aan de camping in Geilo zijn we nog een dorpje gepasseerd waar we een kebabschotel MET FRIETJES zijn gaan eten.
Dus ja.....wij gaan naar Noorwegen om ne Kebab te gaan eten hahaha.
En de frietjes smaakten zéér goed.
Mijn goeie punten voor die dag had ik weer verdiend bij mijn schat, want ze had al enkele dagen goesting in fritten.
Als ik nu nog eens goeie punten moet scoren, dan moet ik het doen met het zoeken naar een plaats waar ze ijscrème verkopen. Want die tand moet bij haar ook nog uitgetrokken worden :+)))

Toen verder naar de Geilo Camping.
Maar daar kwam weer een probleem om de hoek kijken. Die camping was namelijk niet open.
Waren ze gewoon nog niet niet open omdat hun seizoen misschien nog niet gestart was, of waren ze volledig gesloten, speelde geen rol....we konden er niet op.

Dus er moest een andere plaats gezocht worden om te overnachten.
En het werd al laat. De klok gaf bijna 20u aan. Dus we hadden al vlot zeven uur rijden erop zitten.

We dachten dus deze morgen om door te rijden naar Geilo om dan daar misschien twee nachten te blijven staan, en om zo eens een rustdag te hebben en de camper niet te hoeven starten.
Die dag konden we dan eens stevig gaan wandelen bijvoorbeeld.

Maar het leek erop of deze plannen in het water gingen vallen want we hadden nog geen slaapplaats.
We zijn toen maar een beetje verder op een gewone parking gaan staan in het stad, maar er liep daar ook vies volk rond. Dus ons boeltje genomen en weer verder de route op richting Belgie.
En dan moet je nog weten......een twintig kilometer voor we Geilo bereikten hebben we zeker 5 campings tegen gekomen die we allemaal voorbij zijn gereden.
We hadden die in Geilo gevonden op het net en dat was ons doel. Dus dat internet moet je ook niet altijd vertrouwen !

Wij dus weer de baan op.
Maar die route was dus de Hardangervidda.
Enkele kilometers later zijn we gestopt op een kleine parking en daar waren we van plan te blijven staan. Maar na een half uurtje daar gestaan te hebben zijn we ook weer verder gebolt. De trucks vlogen daar op enkele meters langs je af. Er komen er wel niet zoveel langs. Ongeveer ééntje om de vijf minuten, maar dat was al meer dan genoeg om te weten dat we hier niet veel zouden slapen.
Dus weer verder.
En eigenlijk waren we er niet boos om dat we die route deden bij valavond.
Want hier was het natuurlijk al niet meer de hele nacht klaarlichte dag. Hier kon de de schemer al zien. En met de zon die mooi boven de bergen uitkeek heeft Liesje vele prachtige foto's kunnen maken.
We zijn dan verder gereden tot voorbij de Hardangervidda, en zo tot in Eidfjord.
En nu slapen we vlakbij de Voringfossen, op enkele tientallen meters er vandaan. Deze waterval hebben we twee jaar geleden ook bezocht.
Het is een geweld van een waterval die je kan bezichtigen vanop het randje als je geen hoogtevrees hebt. Hij is 145 meter hoog.

Het is nu 22u30, maar door de schoonheid van de Hardangervidda zijn onze batterijen weer opgeladen en hebben we nog geen zin om te gaan slapen.
Dus heb ik eerst nog een wandelingske gedaan langs de waterval, en nadien wat verder gewerkt aan mijn verhaal.
Liesje zat ook nog vol energie en stortte zich op het uitvissen van een mooie camping voor morgen en de volgende dagen.
Want na deze komende nacht kwamen er nog vijf nachten vooraleer we de boot op moesten naar Denemarken. Die vijf nachten konden we opsplitsen in twee delen. Eentje met twee nachten en eentje met drie. Zo hebben we de laatste week van ons verlof tijd om te wandelen bijvoorbeeld.
En ikke....voor te gaan vissen.
Want ik heb de voorbije dagen regelmatig een lijntje uitgesmeten als we ergens een stop maakten.
Maar ik heb maar op één plaats een beet gehad, of ik moet daar ergens vast gehangen hebben.

Dus dat vissen kunnen we dan ook een beetje uitgebreider onder handen gaan nemen.

Onze voorkeur gaat nu uit naar de camping in Roldal, en dan enkele dagen later door te rijden naar die van Hornes. Zodoende hebben we morgen maar een ritje van een tweetal uurtjes.
Maar daar gaan we nog eens een nachtje over slapen, en bespreken we morgenvroeg verder bij het ontbijt.


De cijfers:

Gereden kilometers: 614
Gereden tijd: 10u00
Gemiddeld per uur: 61 km/u
Gemiddeld verbruik: 9,4








Gepost door op

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)